زبان فراموش شده کودکان (بر بنیان انگاره های جورج گورجیف)

لیلیان فایراستون با یاد‌آوری زبان فراموش‌شده کودکان که بر بنیان آموزه گورجیف است، نشان می‌دهد که چه‌گونه هنگامی که با کودکان و با خودمان راست‌گو و یک‌دل هستیم، آنها تلاش‌هایمان را می‌بینند و می‌ستایند.همیشه با خودمان شروع می‌کنیم. هر‌گاه تلاشی از خود نشان می‌دهیم، هنوز به گونه‌ای کودک هستیم. هنگام خواندن این کتاب، در زمان به عقب‌ می‌رویم و فضا و توجه‌ای را به دست‌ می آوریم که شاید در کودکی از آن ناکام بودیم. همانطور که نویسنده خود در پیش‌گفتارش برای ترجمه فارسی کتابش می‌گوید:( آموزه جورج گورجیف در این باره این بود که به کودکان آرمان‌های والا و دست‌افزار‌های به دردبخور برای زندگی داده شود: «آموزش و پرورش دومی» که در آن تنها تلاش مهم است و نه نتیجه. ستایش تلاش و نه کودک، زنده نگه داشتن پرسش هایشان ...زبان فراموش شده کودکان روش بی همتایی از بزرگ کردند کودکان با یک‌پارچگی، آرمان و توانایی اندیشیدن برای خودشان در اختیار می‌گذارد، داستان‌هایی درباره تشویق کودکان به (اندیشیدن برای خودشانو بیم به دل راه ندادن...)‌